ناکامی دولت اخوان المسلمین پس از انقلاب 2011 مصر (رویکردی جامعه شناختی)

فروپاشی نظام قدیم مصر و حکومت سی ساله حسنی مبارک، این امید را در دل انقلابیون به وجودآورد که اهداف و شعارهای انقلاب ژانویه 2011، دست یافتنی هستند. حرکت به سوی فرایندهای مسالمت آمیز انتقال قدرت و برگزاری انتخابات آزاد، ازجمله این اهداف بود که با انتخاب محمد مرسی از حزب اسلام­گرای اخوان­المسلمین به مقام ریاست جمهوری ازسوی مردم، محقق شد؛ بااین حال، رئیس جمهور منتخب مردم، پس از یک سال با مخالفت بخش عمده ای از جامعه، روبه رو شد و در این میان، ارتش به عنوان سازمان­یافته­­ترین نیروی سیاسی موجود، وضعیت پیش آمده را موقعیتی مناسب برای بازیابی و تحکیم قدرت ازدست رفتة خود دید و سرانجام با پوشش حمایت مردمی به کودتا دست زد؛ حال، این پرسش پیش می آید که «دلایل و زمینه­های جامعه شناختی سقوط زودهنگام دولت قانونی اخوان المسلمین و روی کارآمدن دولت نظامیان در مصر چه بود؟»؛ پژوهش حاضر می کوشد از منظر جامعه­شناسی سیاسی و با بهره­گیری از نظریه جول.اس.میگدال (جامعه شبکه­ای، دولت ضعیف)، ضمن قراردادن دولت در بطن جامعه و درنظرگرفتن رابطه بازتابی و همکنشی دولت و جامعه، سیاست ها و عملکرد دولت مرسی و همچنین، دلایل سقوط وی را بررسی کند. روش پژوهش، کیفی از نوع تبیین علیّ و روش اجرای آن نیز، کتابخانه ای– اسنادی است.  واژگان کلیدی: انقلاب مصر، ناکامی دولت، دولت ضعیف، راهکار (استراتژی) بقا، سیاست بقا، کودتای نظامیان.